Wie recent naar een wedstrijd van Club Brugge keek, heeft het ongetwijfeld opgemerkt: het vertrouwde logo van goksponsor Unibet is van de borst van de spelers verdwenen. In de plaats prijkt nu de naam ‘U-Experts’. Op het eerste gezicht een succes voor de nieuwe wetgeving die prominente gokreclame in de sport aan banden moet leggen. Maar wie even verder kijkt, ontdekt een uitgekiend spel dat zich achter de schermen van het Belgische profvoetbal afspeelt.
De goksponsoring is niet verdwenen, maar heeft een slimme vermomming aangenomen. Terwijl de overheid de normalisering van gokken wil tegengaan, hebben de voetbalclubs en gokbedrijven de mazen in de wet gevonden. Via creatieve constructies blijven ze alomtegenwoordig, wat leidt tot een kat-en-muisspel met de toezichthouder en kritiek van experts die vrezen dat de nieuwe wet een maat voor niets is.
Een nieuwe wet met een creatieve uitweg
Sinds begin 2025 is een nieuwe regel van kracht die de zichtbaarheid van gokreclame in de sport drastisch moet verminderen. Namen en logo’s van gokbedrijven mogen niet langer op de voorkant van een shirt staan en op andere plaatsen is de grootte beperkt tot een bescheiden 75 vierkante centimeter. Het doel van de wet is helder: de alomtegenwoordigheid van gokken terugdringen om kwetsbare groepen, en met name jongeren, te beschermen.
Voor veel profclubs betekende dit een financiële aderlating. De miljoenen die populaire online bookmakers jaarlijks in de sport pompen, vormen een aanzienlijk deel van de budgetten. In plaats van op zoek te gaan naar een sponsor in een compleet andere sector, vonden veel clubs echter een creatieve uitweg in samenwerking met hun bestaande gokpartners. Ze vonden een manier om de geest van de wet te omzeilen, terwijl ze de letter ervan respecteren.
De kunst van het omzeilen, zo werkt de truc
De strategie is even simpel als doeltreffend: in plaats van de naam van het gokbedrijf zelf, wordt er reclame gemaakt voor een zogeheten ‘sub-brand’. Dit is een dochtermerk dat op het eerste gezicht niets met gokken te maken heeft. Club Brugge en Sporting Charleroi lopen nu rond met ‘U-Experts’, een app met sportnieuws die eigendom is van… Unibet. Wie de app downloadt en één keer op een artikel klikt, wordt direct doorverwezen naar de gokwebsite van het moederbedrijf.
Dit patroon herhaalt zich bij andere clubs. Cercle Brugge verving ‘Golden Palace’ door de ‘nieuwssite’ Golden Palace News, en Antwerp ruilde ‘BetFirst’ in voor ‘AntwerpFirst’, de naam van hun communitywerking. De gokbedrijven en clubs argumenteren dat ze hiermee de wet volgen. Er is immers geen directe link naar een kansspel op het shirt zichtbaar. Critici noemen het echter oude wijn in nieuwe zakken, een cosmetische ingreep die niets aan het onderliggende probleem verandert.
Tussen de mazen van de wet, een machteloze toezichthouder?
De vraag is wat de Kansspelcommissie (KSC), de officiële toezichthouder, met deze situatie aan kan. De KSC erkent de trend en stelt dat ze elk dossier apart zal onderzoeken. Woordvoerders geven echter ook toe dat de wetgeving soms onduidelijkheden bevat en dat de controledienst structureel onderbemand is, wat ambitieuze handhaving bemoeilijkt.
De politiek is zich bewust van de achterpoortjes. Minister van Justitie Paul Van Tigchelt waarschuwde de clubs al dat het gebruik van de volledige merknaam, zoals in ‘Unibet Experts’, niet is toegestaan. Dit leidde ertoe dat Club Brugge de naam aanpaste naar het subtielere ‘U-Experts’. Het toont aan dat er een voortdurende strijd gaande is op de vierkante centimeter, waarbij de financiële belangen enorm zijn.
De keerzijde van de medaille, atleten onder vuur
De discussie over goksponsoring focust zich vaak op de regels, de financiën en de verslavingsrisico’s voor het publiek. Een belangrijk, menselijk aspect blijft echter vaak onderbelicht: de impact op de sporters zelf. Door de normalisering van sportweddenschappen worden atleten steeds vaker het doelwit van online haatberichten en bedreigingen. Gefrustreerde gokkers die geld verliezen, reageren hun woede af op de spelers via sociale media.
Deze ongezonde dynamiek roept een belangrijke ethische vraag op. Waar ligt de verantwoordelijkheid van de sportsector zelf? Door via creatieve achterpoortjes deals te blijven sluiten met gokbedrijven, dragen de clubs direct bij aan de groei van een industrie die hun eigen atleten in de vuurlinie plaatst.
Experts kritisch, een slag in het water?
Experts zijn sceptisch over de effectiviteit van de nieuwe wet. Sporteconoom Thomas Peeters van de Universiteit Rotterdam wijst erop dat deze strategie niet nieuw is. In Italië, waar al langer een gelijkaardig verbod geldt, gebruiken clubs al jaren dezelfde omwegen. “Voetbalclubs zoeken elke euro die ze kunnen vinden,” stelt hij. “Een algemeen verbod vanuit Europa was veel beter geweest.”
Verslavingsexpert Pieter Roosen is nog scherper en noemt de wet “een slag in het water”. Hij vreest dat de voetbalwereld haar dubieuze bron van inkomsten niet zal opgeven en betwijfelt of de Kansspelcommissie de middelen heeft om de strijd aan te gaan. “Als voetbal draait om sport en gezondheid, zou het zich niet moeten uitlenen aan de organisatoren van weddenschappen,” aldus Roosen.
Terwijl de discussie voortduurt, gaat het spel op de velden gewoon door, met shirts die een verhaal vertellen van creatieve marketing en dubieuze ethiek. De bal ligt nu in het kamp van de overheid en de toezichthouder om de mazen in de wet te dichten. Tot die tijd lijkt de gokindustrie de wedstrijd om zichtbaarheid, ondanks de nieuwe regels, glansrijk te winnen.
